Święty Mikołaj, biskup

Biskup Mikołaj ur. się ok. 270 r. w Patras w Grecji. Był jedynakiem wymodlonym przez swoich rodziców. Od najmłodszych lat wyróżniał się pobożnością i wrażliwością na niedolę bliźnich. Po śmierci rodziców swoim majątkiem chętnie dzielił się z potrzebującymi. Wybrany na biskupa Miry podbił serca wiernych nie tylko gorliwością pasterską, ale także troskliwością o ich potrzeby materialne.

Św. Grzegorz I Wielki w żywocie Biskupa Mikołaja podaje, że w czasie prześladowania, jakie wybuchły za cesarzy Dioklecjana i Maksymiana (pocz. wieku IV), Święty został uwięziony. Uwolnił go dopiero edykt mediolański w roku 313. Biskup Mikołaj uczestniczył także w pierwszym soborze powszechnym w Nicei (325),

Po długich latach życia Mikołaj zmarł 6 grudnia (stało się to między rokiem 345 a 352). Jego ciało zostało pochowane ze czcią w Mirze, gdzie przetrwało do roku 1087. Dnia 9 maja 1087 roku zostało przewiezione do włoskiego miasta Bari. 29 września 1089 roku uroczyście poświęcił jego grobowiec w bazylice wystawionej ku jego czci papież bł. Urban II.

Postać Świętego, mimo braku wiadomości o jego życiu, jest jedną z najbardziej barwnych w hagiografii. Jest patronem Grecji, Rusi, Antwerpii, Berlina, Miry, Moskwy, Nowogrodu; bednarzy, cukierników, dzieci, flisaków, jeńców, kupców, marynarzy, młynarzy, notariuszy, panien, piekarzy, pielgrzymów, piwowarów, podróżnych, rybaków, sędziów, studentów, więźniów, żeglarzy.